Η ιστορία του Jimmy έγινε γνωστή από πολλές αναφορές στα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας (βλ. σχετικά links στο τέλος).
Για μας, το χειρουργικό εγχείρημα ήταν ιδιαίτερα απαιτητικό. Σε αντίθεση με αντίστοιχες περιπτώσεις σε άλλες χώρες, είχαμε να αντιμετωπίσουμε έναν άρρωστο του οποίου το γόνατο ήταν τελείως κλειστό, με το δέρμα της περιοχής να είναι μια πλήρης ουλή λόγω του παλαιού εγκαύματος. Το κάτω άκρο ήταν επιπλέον ατροφικό λόγω της μακράς αχρησίας και οι ανατομικές σχέσεις των ιστών είχαν διαταραχθεί. Αφαιρέσαμε περίπου 20 εκατοστά (δέρμα, τένοντες, μυς, οστά) φροντίζοντας να μην τραυματίσουμε τα αγγεία και τα νεύρα πού είχαν γίνει ένα με την ουλή σε μεγάλη έκταση και χρειαζόταν να απελευθερωθούν με μικροχειρουργικές τεχνικές. Στη συνέχεια το τμήμα από το κάτω άκρο που είχε απομείνει το περιστρέψαμε 180 μοίρες και το συνδέσαμε με πλάκα και βίδες με το κεντρικό τμήμα του κάτω άκρου. Η ποδοκνημική άρθρωση έτσι έγινε γόνατο και στο περιφερικό τμήμα του ποδιού προσαρμόστηκε αργότερα μια μικρή πρόθεση. Στο άλλο άκρο που ήταν από την παιδική ηλικία ακρωτηριασμένο ψηλά, στο μηρό, εφαρμόστηκε μια μεγαλύτερη πρόθεση.
Οταν o Αλέκος και Ναυσικά Χαραλαμπίδου, ιδρυτές της Tanzania Orphans Mission, έφεραν τον Jimmy σε μάς, ήταν ένας πολύ φοβισμένος έφηβος. Αρχισε να βαδίζει χωρίς βοήθεια, να είναι ανεξάρτητος, χαρίζοντας απλόχερα το πλατύ του χαμόγελο – το οποίο είχε σκλαβώσει το προσωπικό του νοσοκομείου– με σκοπό να σπουδάσει γιατρός και μάλιστα καρδιοσχειρουργός (!) στις ΗΠΑ ή τον Καναδά).
Οχι πια...
Το 2021 έφυγε από κοντά μας συνεπεία λίαν επιθετικού καρκίνου στην κοιλιακή χώρα. Το σώμα του, αλλά όχι η ψυχή του, βρίσκονται σε κοιμητήριο στην Κατερίνη.