Η ιδιοπαθής οστεοαρθρίτιδα είναι πάθηση αγνώστου αιτιολογίας και προσβάλλει κάποια ή κάποιες από τις μεγάλες αρθρώσεις κυρίως των κάτω άκρων συνήθως στη μέση ηλικία. Επηρεάζει το χόνδρο, τον υμένα αλλά και άλλους μαλακούς ιστούς των αρθρώσεων. Σε τελικά στάδια όταν έχει φθαρεί τελείως ο χόνδρος, προσβάλλει και τα οστά.
Χαρακτηρίζεται από πόνο, ο οποίος συνήθως έχει υφέσεις και εξάρσεις με χρονικά διαστήματα που διαρκούν μέρες, εβδομάδες ή μήνες. Αρχικά εμφανίζεται στο ανεβοκατέβασμα σκάλας και την έγερση από την καθιστή θέση. Καθώς περνά ο καιρός ο πόνος γίνεται μόνιμος, ακόμη και νυκτερινός και περιορίζει σημαντικά τη δραστηριότητα του/της ασθενούς.
Φάρμακα για ην αντιμετώπιση της πάθησης δεν υπάρχουν. Κυκλοφορούν διάφορα σκεύασματα από του στόματος, των οποίων δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά η αποτλελεσματικότητα. Τα αντιφλεγμονώδη μπορεί να παράσχουν ανακούφιση για λίγες μέρες. Ενδαρθρικές ενέσεις, με έγχυση στοιχείων που υπάρχουν φυσιολογικά στο αρθρικό υγρό, ενδέχεται να ανακουφίσουν προσωρινά.
Σε προχωρημένα στάδια ή λύση είναι χειρουργική. Σε ορισμένες περιτπώσεις και σε σχετικά νέους ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα γόνατος μπορεί να γίνει οστεοτομία της κνήμης. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις οστεοαρθρίτιδας γόνατος αλλά και ισχίου προτιμότερη θεραπεία είναι η ολική αρθροπλαστική. Υπάρχουν διάφοροι τύποι ολικών αρθροπλαστικών. Το χαρακτηριστικό τους είναι ότι ανακουφίζουν τον/την ασθενή από τον πόνο και έως κάποιο βαθμό βελτιώνουν και την κινητικότητά του.
Ειδικά για την αρθροπλαστική γόνατος χρησιμοποιώ ρομποτικά υποβοηθούμενη μέθοδο (navigation) που παρέχει μεγαλύτερη ακρίβεια στις διεγχειρητικές οστεοτομίες και συνεπώς καλύτερο αποτέλεσμα.
Οι αρθροπλαστικές γίνονται με διάφορες μεθόδους αναισθησίας και η παραμονή στο νοσοκομείο είναι ολιγοήμερη. Η βάδιση με τη χρήση κάποιου υποβοηθητικού μέσου επιτρέπεται από τις πρώτες μέρες.
Υπάρχουν 2 σημαντικά μετεγχειρητικά ζητήματα: